Znani parafianie

 

 

KS. TOMASZ WŁOCH (1868 -1956)

 

Syn Jakuba i Marianny Uramowicz. Urodził się 21.02.1868 r. w Żabnie. Szkołę podstawową ukończył w Żabnie, gimnazjum w Tarnowie. Teologię studiował w tarnowskim Seminarium Duchownym. Święcenia kapłańskie przyjął dnia 21.07.1892 r. z rąk bpa Ignacego Łobosa. Pracował jako wikariusz w Ropczycach. Po kilku miesiącach został skierowany na studia specjalistyczne na uniwersytet wiedeński. Studia uwieńczył doktoratem z teologii w zakresie Pisma Świętego. Po powrocie ze studiów, w roku 1897 został profesorem teologii dogmatycznej i następnie wykładowcą Pisma Świętego w Seminarium Duchownym w Tarnowie. W roku 1945 przeszedł na emeryturę i rezydował w domu zakonnym sióstr służebniczek Starowiejskich w Szynwałdzie, sprawując funkcję ich kapelana. Uczył też religii w Szkole Rolniczej w Szynwałdzie. Pełniąc funkcję profesora Seminarium Duchownego był równocześnie dziekanem zamiejskiego dekanatu tarnowskiego. Był kapłanem gorliwym i pobożnym. Budził szacunek swoją postawą pełną kultury i taktu. Zmarł nagle 13.11.1956 roku. Spoczywa na cmentarzu w Szynwałdzie.

KS. JÓZEF SZUŁAKIEWICZ (1892-1966)

Urodził się w Żabnie dnia 21 lipca1892 r.. Był synem Wojciecha, kowala i Salomei Kurkowskiej. Szkołę Podstawową ukończył w Żabnie, Gimnazjum w Tarnowie. Studiował teologię w tarnowskim Seminarium Duchownym. Święcenia kapłańskie przyjął z rąk biskupa Leona Wałęgi dnia 29.06.1916 r. Pracował jako wikariusz: w Tuchowie (1916-1919), w Nowym Sączu (1919-1920), w Limanowej (1920-1923), w Bochni (1923-1924), w Barcicach (1924-1927). W roku 1927 objął probostwo w Będziemyślu k. Sędziszowa Młp. W związku z kłopotami zdrowotnymi przeszedł na emeryturę i zamieszkał w rodzinnym Żabnie. Zmarł dnia 4 października 1966 r. Spoczywa na miejscowym cmentarzu (w podziemiach kaplicy cmentarnej).

KS. PROF. JANUSZ STANISŁAW PASIERB (1929-1993)

Wybitny uczony, historyk i znawca sztuki, poeta, eseista, homiletyk i kaznodzieja, wykładowca uczelni krajowych i zagranicznych, członek wielu towarzystw naukowych i redakcji czasopism, laureat licznych odznaczeń i nagród państwowych. Dzieciństwo spędził w Tczewie, lata okupacji w Żabnie. Studia filozoficzno-teologiczne odbył w Wyższym Seminarium Duchownym w Pelplinie. Po przyjęciu święceń kapłańskich pracował jako wikariusz w Grudziądzu i Redzie. Naukę kontynuował w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, Uniwersytecie Jagiellońskim, Uniwersytecie Warszawskim, Papieskim Instytucie Archeologii Chrześcijańskiej w Rzymie oraz Uniwersytecie Kantonalnym we Fryburgu.

Należał do wielu stowarzyszeń naukowych w Polsce i za granicą. Był członkiem m. in.: Papieskiej Komisji Ochrony Dziedzictwa Artystycznego i Historycznego Kościoła, Europejskiego Centrum Kultury, Europejskiej Akademii Nauki i Sztuki, Polskiej Akademii Nauk, Polskiego PEN - Clubu, Rady Kultury przy Prezydencie RP. Pochowany został na cmentarzu parafialnym w Pelplinie.

KS. WŁADYSŁAW GOLEC (1940-2006)

Syn Jana i MichalinyCzosnyka, urodził się 31 marca 1940 roku w Żabnie. Po złożeniu egzaminu dojrzałości w Liceum Ogólnokształcącym w Dąbrowie Tarnowskiej w 1958 roku, wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Tarnowie. W dniu 27 czerwca 1965 roku otrzymał święcenia kapłańskie z rąk biskupa Jerzego Ablewicza.
Pracował jako wikariusz w następujących parafiach: Bruśnik (od 1 sierpnia 1965), Zawada koło Dębicy (od 16 lipca 1968), Libusza (od 18 czerwca 1971), Łącko (od 22 czerwca 1974), Jadowniki (od 30 czerwca 1977), Pustynia (od 25 marca 1980). W lipcu 1980 roku został mianowany proboszczem parafii Gręboszów.
Zmarł 20 września 2006 roku w Hospicjum w Dąbrowie Tarnowskiej. Msza święta pogrzebowa była celebrowana w kościele parafialnym w Gręboszowie, w dniu 22 września. Następnie przewieziono ciało Zmarłego do Żabna, gdzie złożono je na miejscowym cmentarzu. Uroczystościom pogrzebowym przewodniczył biskup Władysław Bobowski.

KS. JACEK SZARA (1948-2005)

 

Syn Józefa i Marii Dudek, urodził się 13 czerwca 1948 r. w Żabnie. Po ukończeniu szkoły średniej w Dąbrowie Tarnowskiej wstąpił do Seminarium Duchownego w Tarnowie. Święcenia kapłańskie otrzymał z rąk biskupa Jerzego Ablewicza w dniu 28 maja 1972 r.

Jako wikariusz pracował w następujących parafiach: Sędziszów Młp. (od 20.06.1972), Męcina (od 24.06.1976), Wielogłowy (od 14.06.1980), Głębokie (od 10.12.1982), Czarna Tarnowska (od 30.12.1982). W dniu 8 sierpnia został mianowany administratorem, a 26 sierpnia 1987 r. proboszczem parafii Wiewiórka. Po złożeniu rezygnacji z urzędu proboszcza (1.11.1999 r.) zamieszkał w Domu Księży Emerytów.

Zmarł 6 grudnia 2005 r. Uroczystości pogrzebowe - pod przewodnictwem bp Stanisława Budzika - rozpoczęła Msza Święta odprawiona w dniu 9 grudnia. Następnie ciało śp. Ks. Jacka zostało przewiezione do Żabna, gdzie po Mszy Świętej odprawionej w kościele parafialnym spoczęło na miejscowym cmentarzu.

JAN DZIK (1915-1992)

Podporucznik II Korpusu Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie w armii Władysława Andersa. Jeden z nielicznych mieszkańców Żabna, który brał udział w walkach na Zachodzie. Po ewakuacji z ZSRR przebywał w Persji, Iraku, Egipcie i Palestynie, a szlak bojowy zakończył we Włoszech. Do kraju ojczystego powrócił po ciężkich perypetiach przez Kanadę, dopiero w 1948 r.

WANDA CZECH (1948-2009)

Nauczycielka Szkoły Podstawowej w Żabnie. Ceniony pedagog. Kochająca swój zawód, który traktowała jako powołanie. Lubiana przez swoich uczniów. Niestrudzenie prowadziła akcje charytatywne, organizowała wakacyjny wypoczynek dla dzieci objętych pomocą Parafialnego Oddziału Caritas, pomagała osobom potrzebującym wsparcia materialnego organizując różnego rodzaju zbiórki i przygotowując świąteczne paczki żywnościowe. Za pracę charytatywną  otrzymała list dziękczynny od Biskupa Tarnowskiego Wiktora Skworca. Jako członek Duszpasterskiej Rady Parafialnej aktywnie włączała się w jej prace. Zawsze bezgraniczne poświęcała się dla sprawy i dobra Parafii oraz środowiska żabnieńskiego.

EUGENIUSZ KURKOWSKI (1895-1960)

Dr praw i adwokat. Zarówno On sam, jak i jego rodzina, położyli duże zasługi w rozwoju gospodarczym Żabna. Z funduszy rodziny Kurkowskich wybudowane zostały m.in. fundamenty, na których wzniesiaona została obecna kaplica cmentarna.

FRANCISZEK MAZURKIEWICZ (1840-1907)

Długoletni burmistrz Żabna i członek Rady Gminnej. Człowiek, który dla miasta zrobił bardzo wiele. Jego osobowość związana była z Żabnem szczególnie na przełomie XIX i XX stulecia. Funkcję burmistrza pełnił w latach 1888-1903. W okresie Jego kadencji wybudowany został Ratusz, most na rzece Dunajec, drogi dojazdowe oraz szpital dla ubogich. W kręgu zainteresowań F. Mazurkiewicza były również sprawy oświaty, budownictwa, handlu, sytuacja ludzi ubogich oraz rzemiosło. Szczególne zasługi położył w zakresie odbudowy Żabna po pożarze w 1888 r.

WILHELM PRZYBYSZOWSKI (1867-1919)

Doktor, lekarz miejski w Żabnie. Posadę tę obją zaraz po ukończeniu studiów medycznych w 1895 r. Przybył do miasteczka w trudnych chwilach, kiedy panowała epidemia cholery i duża umieralność wśród mieszkańców. Dr W. Przybyszowski po 24 latach szłużby w Żabnie zmarł w 1919 r., zarażony tyfusem plamistym. W kościele żabnieńskim umieszczono pamiątkową tablicę ku czci tego wielce zasłużonego mieszkańca, a wyryty na niej napis brzmi: "Dr Wilhelm Przybyszowski, lekarz w Żabnie 1895-1919. Zmarł w służbie człowieka, zwalczając groźną epidemię w 52 roku życia. Błogosławieni miłosierni".

WOJCIECH SEWERYN (1864-1913)

Nauczyciel i długoletni dyrektor Szkoły Powszechnej w Żabnie. W latach 1893-1903 był radnym miasta Żabna, a szczególnie interesowały Go sprawy oświaty i ludzi ubogich. Funkcję dyrektora szkoły w Żabnie pełnił od 1917 do 1928 r. Za Jego kadencji szkoła została przeniesiona w roku 1920 do Ratusza na I piętro. Pamiątką po W. Sewerynie jest piękny dąb, który posadził na Rynku żabnieńskim - dnia 11 listopada 1928 r., w 10 rocznicę uzyskania przez Polskę niepodległości. 

MIECZYSŁAW SEWERYN (1910-1940)

Nauczyciel Szkoły Powszechnej w Żabnie w latach 1933-1939. Uczył przedmiotów technicznych i wychowania fizycznego, założył również drużynę harcerzy im. Tadeusza Kościuszki oraz gromadę zuchów – „Pędziwiatry”. Zaraz po wybuchu II wojny światowej został aresztowany przez Rosjan wywieziony do obozu jenieckiego w Kozielsku. Na cmentarzu parafialnym w Żabnie znajduje się symboliczny grobowiec z pamiątkową tablicą informująca o Jego śmierci w Katyniu.

WOJCIECH SEWERYN (1939-2010)

Syn Mieczysława Swewryna, urodził się 31.08.1939 roku w Tarnowie. Ukończył tarnowskie Liceum Sztuk Plastycznych, później studiował w ASP w Krakowie. Następnie wyemigrował do USA. W maju 2000 roku w Chicago zawiązał się Komitet Budowy Pomnika Ofiar Katyńskich, którego przewodniczącym został on sam. Po latach zabiegów członkowie Komitetu zrealizowali zamierzony cel. Pomnik został poświęcony 17 maja 2009 roku.
8 kwietnia 2010 r. Wojciech Seweryn dla upamiętnienia zamordowanego w Katyniu swojego ojca Mieczysława Seweryna, wraz z przedstawicielami władzy samorządowej i kościelnej Żabna posadził Dąb Katyński, tuż przy Publicznym Gimnazjum im. Jana Pawła II w Żabnie.
Zmarł tragicznie 10 kwietnia 2010 roku w katastrofie samolotu prezydenckiego pod Smoleńskiem.  Został pochowany w rodzinnym grobowcu na cmentarzu parafialnym w Żabnie z ceremoniałem wojskowym. Nabożeństwu żałobnemu przewodniczył ks. biskup Wiesław Lechowicz.

PAWEŁ SOWA (1899-1960)

Rzeźbiarz. Pozostawił po sobie m.in. rzeźby, które zostały umieszczone w górnej partii nowej fasady kościoła żabnieńskiego. Przedstawiają one świętych: Annę, Kazimierza, Jana Kantego i Jacka Odrowąża.

ANTONI RUDOLF WILCZKIEWICZ (1858-1928)

Syn Wawrzyńca, nauczyciela, i Zofii z d. Uramowicz. Urodził się 23 III 1858 w Żabnie. Szkołę podstawową ukończył w miasteczku rodzinnym, gimnazjum w Tarnowie. Tutaj też studiował teologię i 22 VII 1882 przyjął święcenia kapłańskie z rąk bpa J.A. Pukalskiego. Od 28 VII 1882 pracował jako wikary w Myślenicach, 14 VIII 1886 został katechetą i dyrektorem szkoły panien benedyktynek w Staniątkach. 9 X 1886 objął probostwo w Podolu. Od 25 XI 1891 pełnił urząd dziekana dekanatu czchowskiego. W 1896 został instytuowany na probostwo w Oleśnie. Przebudował i rozbudował kościół. Wybudował plebanię i ochronkę, do której sprowadził siostry służebniczki ze Starej Wsi. Równocześnie wybudował szkołę. Jako poseł na sejm był bardzo czynny w swoim regionie. W niektórych wsiach parafii (Olesno, Dąbrówka Breńska) zorganizował czytelnie, do których zapraszał znanych prelegentów, a temat prelekcji i ich autorów ogłaszał z ambony. Starał się o szerzenie oświaty, kultury wsi i o jej rozwój pod względem ekonomicznym.
W 1897 został wicedziekanem, a w 1902 dziekanem dekanatu dąbrowskiego. Jako dziekan badał sprawę ks. Kahla, proboszcza w Gręboszowie, do której nawiązał St. Wyspiański w Klątwie. Był zaangażowany w działalność ruchu ludowego. Był związany z czasopismem „Związek Chłopski". W Iatach 1897-1900 był członkiem Rady Nadzorczej Komitetu Budowy Szkoły Gospodyń Wiejskich w Podegrodziu. W latach 1900-1906 był redaktorem „Kuriera Dąbrowskiego" i członkiem Klubu Katolicko-Ludowego. Należał do Polskiego Centrum Ludowego. W latach 1901-1908 był posłem do sejmu galicyjskiego z kurii wiejskiej okręgu dąbrowskiego.
1 VII 1911 objął probostwo w Bochni i urząd dziekański tamtejszego dekanatu. W 1912 odmalował kościół bocheński i odnowił ołtarze. W 1913 położył w kościele kamienną posadzkę, remontował zakrystię i sprawił nowe paramenty liturgiczne. W1914 uporządkował plac przykościelny i go ogrodził. Tu przeżył ze swoimi parafianami I wojnę światową. Spieszył im z pomocą. Doczekał się odrodzenia Polski. Za jego proboszczowania rozpoczęto budowę kościoła szkolnego.
Otaczał opieką związki i stowarzyszenia religijne, m.in. Konferencje, Św. Wincentego a Paulo, Katolicki Związek Polek, Stowarzyszenie św. Zyty, Towarzystwo Czytelń Katolickich, a także cechy rzemieślnicze. Cechowała go duszpasterska gorliwość, rzetelna wiedza, wielka pracowitość, miłość Ojczyzny, a przy tym wielka kultura osobista.
Napisał trochę artykułów i dwie pozycje książkowe: O pokucie i Komunii św. W siedmiu kazaniach wielkopostnych (Nowy Sącz 1892) oraz Niektóre powody bezżeństwa w duchowieństwie rzymskokatolickim (Nowy Sącz 1895).
Odznaczony: 1897 EC, 1908 szambelan papieski, 1924 protonotariusz apostolski. Zmarł 3 XI 1928.

ZYGMUNT ZAJĄC (1940-2021)

Urodził się w 1940 r. w Żabnie, absolwent geografii na Uniwersytecie Jagiellońskim. Pracę na terenie Żabna rozpoczął w 1973 r. W latach 1973 – 1982 pełnił funkcję zastępcy dyrektora Szkoły Podstawowej w Żabnie, równocześnie od 1975 roku pełnił funkcję zastępcy gminnego dyrektora Szkół w Żabnie. Przez ten okres odpowiedzialny był za sprawy wychowawcze oraz zajęcia pozalekcyjne.
1 września 1982 roku mianowany został na stanowisko dyrektora Szkoły Podstawowej w Żabnie, ucząc jednocześnie geografii. Był inicjatorem rozbudowy żabnieńskiej szkoły, a wcześniej pozyskania działki pod jej rozbudowę. Prace te rozpoczęto w 1995 r. Pozyskiwał środki finansowe na ten cel od władz miasta i gminy, kuratorium, sponsorów. Współpracował także z Klubem Przyjaciół Miasta Żabno w Chicago. 1 września 1999 r. powołany został na stanowisko dyrektora Publicznego Gimnazjum w Żabnie, a od 2001 uczniowie gimnazjum rozpoczęli naukę w nowo wybudowanej części kompleksu szkolnego. Był inicjatorem nawiązania współpracy szkoły, którą kierował z niemiecką szkołą w Bad Berce, partnerskim mieście Żabna. W 2005 roku szkoła, którą kierował otrzymała imię Jana Pawła II.
Inicjator licznych wydarzeń dydaktyczno-wychowawczych, kulturalnych i sportowych nie tylko na terenie szkoły, ale i gminy. Kształtował postawy uczniów w oparciu o przyjęty przez szkołę system wartości. Ściśle współpracował z rodziną i środowiskiem w zakresie wychowania młodzieży.
W 2005 roku odszedł na emeryturę. W 2007 roku był inicjatorem powstania Towarzystwa Przyjaciół Żabna. Pod Jego przewodnictwem działalność Towarzystwa na stałe wpisała się w życie społeczne i kulturalne miasta. Był inicjatorem renowacji nagrobków zasłużonych Żabnian na parafialnym cmentarzu, organizował coroczne kwesty na ten cel, na Rynku w Żabnie w cieniu Dębu Wolności z Jego inicjatywy odsłonięto pomnik dla uczczenia rocznicy lokacji miasta z datą 1385. Towarzystwo wydawało pamiątkowe „Kuriery historyczne” przypominające historię miasta, popularyzujące wiedzę o naszym mieście, o historii, sporcie, sprawach społecznych, sztuce i kulturze. Był człowiekiem niezwykle skromnym, serdecznym, otwartym, pełnym poczucia humoru. Miał ogromny dar organizacyjny oraz dar przekonywania i zjednywania sobie ludzi. Był człowiekiem o otwartym sercu, który z uporem dążył do realizacji planów i zamierzeń.

Na podstawie Uchwały Nr XXV/357/21 Rady Miejskiej w Żabnie z dnia 13 maja 2021 r. nadane zostało Zygmuntowi Zającowi Honorowe Obywatelstwo Gminy Żabno.

 

Źródło: P. Domański "Kościół i cmentarz parafialny w Żabnie"; ArPBoch: Liber memorabilium s. 28-45; Woźniak B., Życie i działalność ks. Antoniego Wilczkiewicza, Tarnów 1997 (mps).