Święcenie pokarmów świątecznych jest starym zwyczajem w Kościele. Przypomina on prawdę, wyrażona przez Świętego Pawła: „czy jecie czy pijecie, czy cokolwiek innego czynicie wszystko na chwałę Bożą czyńcie. Spożywanie posiłków jest też czynnością świętą, dlatego modlimy się przed i po jedzeniu.

Już w godzinach rannych Wielkiej Soboty, w każdej rodzinie, przygotowuje się pokarmy do poświęcenia. Stanowią je chleb przypominający „chleb żywy, który zstąpił z nieba” i w Komunii Świętej, daje życie światu, a także jajka i kolorowe pisanki – symbol życia budzący radość w sercach, oraz wędliny i baranek (z masła, z cukru, z ciasta itp.) Baranek przypomina pierwszą noc paschalną, noc zmiłowania nad narodem wybranym, głodnym Boga i wolności, noc rozpoczynająca wędrówkę do ziemi obiecanej, ziemi wolności, odpoczynku i przebywania w obecności Pana.