Pusty grób (J 20,1-9). 1 Pierwszego dnia po szabacie Maria Magdalena poszła do grobowca wcześnie, gdy jeszcze było ciemno, i zobaczyła, że kamień jest od grobowca odsunięty. 2 Pobiegła zatem i przybyła do Szymona Piotra i do drugiego ucznia, którego Jezus lubił, i powiedziała im: "Zabrali Pana z grobowca i nie wiemy, gdzie Go złożyli".
3 Wyszedł więc Piotr i ten drugi uczeń i udali się do grobowca. 4 Obaj biegli razem. Ten jednak drugi uczeń pobiegł szybciej niż Piotr i pierwszy przybył do grobowca. 5 Pochylił się i zobaczył leżące płócienne pasy, jednak nie wszedł tam. 6 Nadszedł potem Szymon Piotr, który za nim podążał. Wszedł on do grobowca i obejrzał leżące płócienne pasy 7 oraz chustę, która była na Jego głowie. Była ona nie razem z płóciennymi pasami, lecz leżała osobno, zwinięta, w jednym miejscu. 8 Dopiero wówczas wszedł także ten drugi uczeń, ten, który pierwszy przybył do grobowca. Zobaczył i uwierzył. 9 Bo dotąd jeszcze nie rozumieli Pisma, że trzeba, aby On zmartwychwstał.
Wszystkie cztery ewangelie opisują, że pierwszymi świadkami pustego grobu, były wierzące kobiety, uczniowie Jezusa. Wszyscy wymieniają Marię Magdalenę. Trzy dni wcześniej stały w pobliżu krzyża i przy grobowcu. One pierwsze odkrywają fakt otwarcia grobu i brak w nim ciała Jezusa. One nie zwątpiły i nie zaparły się. Teraz wcześnie rano, Maria Magdalena kilka godzin po zakończeniu szabatu przyszła do grobowca.
Piotr wszedł do grobowca i znalazł dowody na zmartwychwstanie Jezusa. Ciała nie usunęli złodzieje, ciała nie usunęli żołnierze Piłata, ciała nie usunęli ludzie arcykapłanów. Gdyby złodzieje wykradli ciało, zabraliby je razem z płótnami, a gdyby nawet je pozostawili, leżałyby w nieładzie. Nic nie uzasadnia ułożenia pasów i złożenia chusty jak tylko ład i piękno Bożej mocy. Gdyby Jezus jedynie utracił przytomność, później zaś ją odzyskał, to nie wyjaśniałoby to, w jaki sposób uwolnił się z płócien, w które Go zawinięto i jak wyszedł z zapieczętowanego grobu. Kamień zamykający wejście do grobu był tak ciężki, że trzeba by było kilku mężczyzn, by go odsunąć.
Jan, drugi uczeń, zobaczył to samo co Piotr i czytamy, że uwierzył. Słowo wiara oznacza tu pewność czegoś, przejście od niepewności do pewności. Uwierzył więc upewnił się o wskrzeszeniu Mesjasza.
Dzieło zbawienia zostało dokonane. Zmartwychwstanie Jezusa, Syna Bożego otworzyło dostęp do skutków Jego ofiary na krzyżu. Nowy Testament opisuje je jako przebłaganie, odkupienie, pojednanie, usprawiedliwienie oraz zbawienie. Wiara obejmująca przekonanie, że Jezus umierał również za mnie, pozwala na przyjęcie w darze od Boga wszystkich skutków śmierci Jezusa na krzyżu. Ta wiara pozwala nam wyznać, że Jezus Chrystus jest Panem i Zbawicielem.
Syn Boży może wrócić do Boga Ojca. Bóg staje się Ojcem wszystkich wierzących - wszystkich Bożych dzieci. Zbawienie staje się dostępne dla ludzi z wszystkich narodów świata.
Piotr i Jan wrócili do domu. Maria pozostała przy grobie. Wkrótce Jezus stanie przed nią żywy. Uczniowie jeszcze nie zobaczą Jezusa. Piotr zaparł się Go. Uczniowie nie dali wiary wierzącym kobietom, uczestniczącym wraz z nimi w służbie misyjnej przed śmiercią Jezusa. Piotr często słyszał świadectwo Marii o uwolnieniu jej przez Jezusa z mocy siedmiu demonów. Piotr i inni uczniowie zobaczą Jezusa w drugiej kolejności.
Jezus miłuje ich nadal. Później zapyta o ich miłość do Niego.
