Image Niech niedziela będzie dla cierpiących…dniem spotkania z Trzykroć Świętym Bogiem
Drodzy Diecezjanie! 1. W najbliższy czwartek przypada liturgiczne wspomnienie Najświętszej Maryi Panny z Lourdes, które łączy się ze Światowym Dniem Chorego nieprzypadkowo. Niepokalanie Poczęta jest bowiem Tą, która towarzyszyła swemu Synowi w drodze na Kalwarię, uczestnicząc w cierpieniu Zbawiciela świata.


Maryja jest także Tą, która staje pod krzyżem braci i sióstr swojego Syna, aby dźwigać w nich nadzieję i pocieszać w utrapieniach.

Matce Jezusa i naszej – Salus infirmorum – zawierzamy wszystkich chorych, prosząc Boskiego Lekarza, przez Jej wstawiennictwo, by umocnił cierpiących, napełnił ich nadzieją, dał łaskę zdrowia, cierpliwość w znoszeniu dolegliwości, a umierającym pozwolił w pokoju przejść do życia wiecznego.

Drodzy Chorzy, Osoby w podeszłym wieku! „Wy wszyscy, którzy odczuwacie poważniej ciężar krzyża; którzy płaczecie...nieznani cierpiący nabierzcie odwagi: jesteście umiłowanymi Królestwa Bożego, Królestwa nadziei, szczęścia i życia; jesteście braćmi cierpiącego Chrystusa; i wraz z nim, jeśli tego chcecie, zbawiacie świat!” („Enchiridion Vaticanum”, I, n. 523*, [p. 313]).

Wspólnie dziękujemy Wam za Wasze świadectwo cierpienia zjednoczonego z męką Chrystusa. Jesteśmy Wam wdzięczni za duchową moc, która płynie spośrodka Waszego bólu. Prosimy Was o modlitwę, w Roku Kapłańskim szczególnie za kapłanów oraz o nowe powołania do kapłaństwa. Wspierajcie tych, którzy zostawili wszystko i poszli za Jezusem, aby naśladować Jego miłość względem ubogich i cierpiących (por. Łk 5,11).

2. Na wzór Maryi Kościół chce być przy każdym chorym, ofiarowując przez kapłanów dar Eucharystii, pojednania z Bogiem w sakramencie pokuty oraz duchową moc świętego namaszczenia, pociechę i konkretną pomoc. Chorzy mają prawo do sakramentalnej posługi Kościoła, zwłaszcza do Eucharystii, w której mogą uczestniczyć dzięki mediom, i którą mogą przyjmować w każdą niedzielę dzięki posłudze nadzwyczajnych szafarzy Komunii Świętej. O wiele łatwiej dźwigać krzyż, gdy idzie się z Panem, który – jak uczy Apostoł Paweł – umarł, został pogrzebany i zmartwychwstał trzeciego dnia (por. 1 Kor 11,3-4). Dlatego serdecznie proszę rodziny opiekujące się chorymi i starszymi, by ułatwiały swym bliskim spotkanie z Jezusem w Komunii Świętej nie tylko przy okazji I – piątku, kiedy do domu przybywa duchowny, ale w każdą niedzielę, kiedy w naszej diecezji Eucharystyczny Dar zanoszą do mieszkań nadzwyczajni szafarze. Niech niedziela będzie dla cierpiących szczególnym dniem spotkania z Trzykroć Świętym Bogiem, który uzdrawia i przebacza (por. Iz 6,3.7), wybawia i zachowuje (por. Ps 138,7-8).

Dziękuję wszystkim duszpasterzom za ich służbę chorym. W szczególny sposób wyrażam wdzięczność kapelanom szpitali i duszpasterzom służby zdrowia. Dziękuję nadzwyczajnym szafarzom Komunii Świętej. Niech Wasza posługa – drodzy Prezbiterzy i Nadzwyczajni Szafarze – będzie bogata w duchowe owoce, z korzyścią dla całego Kościoła.

3. Światowy Dzień Chorego jest okazją, by zauważyć i docenić osoby pracujące w służbie zdrowia i opiekujące się chorymi. Patrzymy na ich służbę z wdzięcznością, wiedząc o trudnościach, wynikających ze słabości polskiego systemu ochrony zdrowia, czego wyrazem są: wydłużające się kolejki do specjalistów, odsuwane w czasie zabiegi i operacje planowe z powodu ustalonych z góry biurokratycznych limitów, nie-wypłacanie za tak zwane nad-wykonania… Dostrzegamy jednocześnie fakty pozytywne, jak: ogólny dostęp do leczenia; poprawę jego jakości przy zastosowaniu najnowocześniejszych metod i urządzeń; przeznaczanie ogromnych środków na programy profilaktyczne, zdrowotno-lekowe, edukacyjne; powstanie Polskiej Karty Pacjenta, której znajomość trzeba jeszcze bardziej upowszechnić.

Kwestią społecznie drażliwą i do tej pory nieuregulowaną pozostaje samo finansowanie służby zdrowia. Należy przy tym zauważyć, i być może to jest podstawowy problem, iż służba zdrowia została zawłaszczona całkowicie przez ekonomię, stając się rynkiem usług medycznych, podlegającym nieubłaganym prawom ekonomii. W tym wszystkim jednak gubi się ubogi pacjent, którego nie stać na opłacenie badań czy operacji – jest zmuszony, o ile pozwala mu na to zdrowie, do długiego oczekiwania, co niejednokrotnie osłabia stan jego ducha, odbiera nadzieję, w konsekwencji pogarsza stan zdrowia.

Opisaną rzeczywistość dobrze ilustruje sytuacja szpitali w województwie podkarpackim, czego jako pasterz diecezji tarnowskiej, leżącej w części tegoż województwa, przemilczeć nie mogę. Szpitale w województwie podkarpackim znalazły się w niezwykle trudnym położeniu, bo ze słusznych racji nie podpisały kontraktów na warunkach proponowanych przez Narodowy Fundusz Zdrowia - Odział w Rzeszowie. Zdaniem Dyrekcji szpitali propozycje naruszają konstytucyjną zasadę „solidaryzmu społecznego”. Konstytucja naszego państwa stwierdza bowiem, że obywatelom, niezależnie od ich sytuacji materialnej, władze publiczne zapewniają równy dostęp do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanej ze środków publicznych (art. 68, pkt.2). Tymczasem sztywny algorytm – system podziału środków – na poszczególne województwa sprawia, że kwota przeznaczona na leczenie jednego mieszkańca Podkarpacia jest znacznie niższa niż średnia krajowa.

Obecny stan zawieszenia, braku porozumienia nie może trwać w nieskończoność, dlatego apeluję do centrali Narodowego Funduszu Zdrowia w Warszawie, gdzie faktycznie podejmuje się decyzje, o podjęcie dialogu z Dyrekcjami szpitali województwa podkarpackiego.

Drodzy Diecezjanie!

Dotyczące nas wszystkich problemy służby zdrowia mają znacznie głębsze podłoże niż finansowe czy systemowe. Chodzi o zasady etyczne, które są podporządkowywane ekonomii, bądź marginalizowane. Jednakże ochrona zdrowia nie jest jedynie systemem usług; jest częścią etycznego systemu tworzącego solidarność społeczną i poczucie wspólnoty. W poszukiwaniu rozwiązania zaistniałych problemów należy powrócić do zasad etycznych, do ich poszanowania, do uznania ich pierwszeństwa nad prawami ekonomii i rynku. (por. Konferencja prasowa RPO, Warszawa 2008, za http://www.rpo.gov.pl). Ponadto trzeba przypomnieć jedną z głównych idei Katolickiej Nauki Społecznej – zasadę pomocniczości – która jasno wskazuje, że system centralistyczny, a takim jest Narodowy Fundusz Zdrowia, nawet przy dobrej woli kierujących nim osób, nie jest w stanie stworzyć sprawiedliwego ładu w systemie służby zdrowia. Konsekwencją ładu społecznego opartego na zasadzie pomocniczości jest decentralizacja, która oznacza rzeczywiste przeniesienie kompetencji na niższe szczeble organizacji życia społecznego, do czego demokratyczne państwo prawa powinno dążyć.

Drodzy Chorzy! Drodzy Duszpasterze i Wierni świeccy!

Waszej modlitwie zawierzam wszystkich cierpiących, służbę zdrowia i osoby odpowiedzialne za podział środków na leczenie i profilaktykę. Ufam, że wspólne wołanie do Boga o społeczną solidarność, jak również poszukiwanie płaszczyzny dialogu i porozumienia, doprowadzi w końcu do sprawiedliwego unormowania sytuacji służby zdrowia i polepszenia sytuacji chorych, sytuacji bytowej jej pracowników, a zwłaszcza pielęgniarek.

Wszystkim, którzy niosą cierpiącym pomoc i pociechę na wzór miłosiernego Samarytanina, z serca błogosławię!

 

† Wiktor Skworc

BISKUP TARNOWSKI