ImageWigilia Bożego Narodzenia jest dniem szczególnym. Pokój, który przyniósł na świat Chrystus udziela się wszystkim, którzy w Chrystusie widzą swojego Pana i Zbawiciela. W wie­czór Wigilijny w domach naszych, złączeni węzłem miłości i wiary w Jezusa Chrystusa, zasiadamy do wieczerzy wigilijnej, starannie przygotowanej i celebrowanej.


Uroczysty posiłek przeplatany jest śpiewaniem kolęd, rozważaniem tajemnicy wcielenia Syna Bożego oraz wspomnieniami przeżytych i błogo­sławionych przez Boga dni mijającego roku.

 

Pięknym zwyczajem jest łamanie się opłatkiem wigilijnym. Zdaje się on przypominać, że Chrystus, który narodził się w Betlejem, jest prawdziwym chlebem żywota, danym przez Boga wszystkim. Łamanie opłatkiem jest więc znakiem prze­kazywania z serca do serca radosnej wieści o przyjściu Zbawiciela świata.

 

Również pięknym i godnym zachowania zwyczajem jest pozostawianie miejsca przy wigilijnym stole dla gościa, który może zapukać do drzwi. Zwyczaj ten powinien jednak zachęcić nas do zaproszenia do naszego stołu wigilijnego osobę samotną, biedną, czy opuszczoną. Dzielona radość przy stole wigilijnym jest podwójną radością, dzielona zaś samotność połową smutku i nie­dostatku.

 

 

PRZY WIGILIJNYM STOLE
Przy wigilijnym stole,
Łamiąc opłatek święty,
Pomnijcie, że dzień ten radosny
W miłości jest poczęty;
Że, jako mówi nam wszystkim
Dawne, odwieczne orędzie,
Z pierwszą na niebie gwiazdą
Bóg w naszym domu zasiądzie.
Sercem go przyjąć gorącym,
Na ścieżaj otworzyć wrota –
Oto, co czynić wam każe
Miłość, największa cnota. (Jan Kasprowicz)

 

 

                   Image