Ks. Kazimierz Jarosz
W historii parafii żabnieńskiej, jak w każdej parafii, osoby duchowne zajmują istotne miejsce. Nie można jednak dokładnie powiedzieć, kto był proboszczem w Żabnie od czasów powstania parafii do czasu, gdy zaczęto sporządzać dokładne spisy proboszczów, ekspozytów i wikariuszy w niej pracujących. Można ustalić jedynie nazwiska księży, którzy w pierwszych latach istnienia parafii pracowali w niej w różnym charakterze, najczęściej w roli plebana, co nie musiało równać się urzędowi proboszcza. Kompletny spis proboszczów i wikariuszy sporządzono na podstawie dekretów wizytacji kanonicznych, przeprowadzanych przez biskupów krakowskich, a od roku 1786 biskupów tarnowskich.
Kapłani pracujący w Żabnie w latach 1438-1658 z tytułem plebana:
- ks. Piotr 1438
- ks. Idzi 1451
- ks. Benedykt 1453
- ks. Piotr Lubomirski 1570
- ks. Augustyn Głowacius 1570 - 1596
- ks. Aleksander Wilerski 1596 - 1613
- ks. Walenty Kozłowski 1623
- ks. Jan Lazarida 1623 - 1658
Proboszczowie i administratorzy mianowani przez biskupów:
- ks. Mateusz Fryjewicz 1658
- ks. Jacek Pokorski 1672 – 1715
- ks. Władysław Ossoliński 1715 – 1724
- ks. Wojciech Łukawski 1724 – 1742
- ks. Józef Marszałkowski 1796 – 1775
- ks. Aleksander Omieciński 1778 – 1785
- ks. Jan Tokarski 1796 – 1800
- ks. Józef Dulemba 1800 – 1815
- ks. Wincenty Szymański 1816 – 1847
- ks. Stanisław Witalski 1847 – 1849
- ks. Stanisław Morgerstern 1849 – 1880
- ks. Józef Łabuda 1880 – 1881
- ks. Piotr Basiński 1881
- ks. Andrzej Dziatkowiec 1881
- ks. dr Ignacy Maciejowski 1881 – 1888
- ks. Antoni Łętkowski 1888 – 1897
- ks. Ignacy Rajczak 1897 – 1905 (adm. w Odporyszowie)
- ks. Antoni Chorążak 1897 – 1950
- ks. Kazimierz Jarosz 1950 – 1979
- ks. Zdzisław Podstawa 1979 – 2007
- ks. Antoni Mikrut 2007 – 2018
- ks. Jerzy Kawik 2018 –
Najdokładniejsze informacje dotyczą ostatnich proboszczów żabnieńskiej parafii.
Ks. Antoni Chorążak urodził się dnia 24 lutego 1865 r. w Rabie Niżnej jako syn Jana i Zofii Powolnej. Szkołę podstawową ukończył w rodzinnej miejscowości. Następnie uczył się w Gimnazjum Świętego Jacka w Krakowie, gdzie złożył egzamin dojrzałości w 1886 roku, potem wstąpił do Seminarium Duchownego w Tarnowie. Po czterech latach studiów teologiczno-filozoficznych 14 czerwca 1890 roku przyjął w katedrze tarnowskiej z rąk bpa Ignacego Łobosa święcenia kapłańskie. Pierwszą jego parafią był Bolesław nad Wisłą, gdzie pracował przez 7 lat. Na stanowisko proboszcza w Żabnie został zatwierdzony przez Konsystorz Biskupi w Tarnowie 1 września 1897 roku.
Był znakomitym duszpasterzem. Zatroszczył się o rozwój kultu Świętej Anny, ożywił działalność Bractwa Różańcowego, Arcybractwa Adoracji Najświętszego Sakramentu oraz Bractwo Szkaplerza. Urządził też w lutym 1903 roku misje parafialne, od dawna nie praktykowane w parafiach. Misję przeprowadzili Ojcowie Redemptoryści z Tuchowa. Ksiądz Chorążak odbył w 1914 r. wraz z grupą księży z Krakowa pielgrzymkę do Ziemi Świętej. Był honorowym członkiem Kapituły Katedralnej w Tarnowie.
W czasie II wojny światowej ksiądz Chorążak był świadkiem szalejącego terroru okupanta. Mimo trudności prowadził duszpasterstwo wraz z ks. Kazimierzem Podolskim, a później zks. Kazimierzem Jaroszem. Dnia 14 lutego 1944 roku otrzymał od Kurii Diecezjalnej w Tarnowie przywilej odprawiania Mszy Świętej na plebanii. W jego niedołężnej starości opiekował się nim z ogromnym oddaniem ks. Jarosz. Jubileusz 50-lecia pobytu w Żabnie świętował z parafianami 1 maja 1947 roku, a trzy lata później obchodził 60-lecie swojego kapłaństwa.
Ze względu na pogarszający się stan zdrowia 26 sierpnia 1950 roku złożył rezygnację z pełnionego urzędu, która została przyjęta przez bpa Jana Stepę. Zmarł 19 marca 1951 roku. Spoczywa w podziemiach kaplicy cmentarnej parafii, której przez 53 lata służył jako proboszcz.
W czasie II wojny światowej przebywało w Żabnie kilku kapłanów, którzy wspierali w duszpasterstwie księdza proboszcza: ks. Stanisław Michalak, ks. Antoni Rauer, ks. Wiesław Stojaczyk ze Zgromadzenia Księży Chrystusowców, ks. J. Fabianowski, ks. Jan Burgiel, ks. Jan Fedewicz (kapłan obrządku wschodniego), ks. Franciszek Jamrowicz, ks. Józef Szułakiewicz rodak żabnieński.
Ks. Kazimierz Jarosz urodził się 25 lipca 1912 roku w miejscowości Karsy, w parafii Gręboszów. Wychowywał się w wielodzietnej i pobożnej rodzinie, a po ukończeniu szkoły podstawowej w Gręboszowie podjął naukę w I Gimnazjum im. Kazimierza Brodzińskiego w Tarnowie. Równocześnie był wychowankiem Niższego Seminarium Duchownego w Tarnowie. Po złożeniu egzaminu dojrzałości 27maja 1931 roku wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Tarnowie. Po studiach filozoficzno-teologicznych przyjął święcenia kapłańskie 29 czerwca 1936 roku z rąk bpa Franciszka Lisowskiego.
Pierwszą placówką, do której został skierowany była parafia pw. Wszystkich Świętych w Sobolowie. Tam zapisał się jako gorliwy, surowy, wymagający od siebie i od innych kapłan. Następną jego placówką, do której przybył 3 września 1941 roku była parafia pw. Świętego Prokopa Opata w Jadownikach k. Brzeska. Podobnie i w tej parafii posługiwał bardzo gorliwie.
Do Żabna przybył jako wikariusz 28 października 1943 roku. W parafii pozostał aż do swojej śmierci. Najpierw był wikariuszem parafialnym, następnie administratorem, a od 10 lutego 1958 roku proboszczem. Po przybyciu do nowej parafii zajął się duszpasterstwem parafialnym, równocześnie sprawując gorliwą opiekę nad schorowanym proboszczem.
Ksiądz Jarosz był człowiekiem głębokiej modlitwy i szczerej pobożności. Cechowała go wyjątkowa pobożność eucharystyczna i maryjna. Nie tylko sam żył głębokim życiem eucharystycznym, ale zapalał swoich parafian miłością do Chrystusa w Najświętszym Sakramencie. Był także wielkim czcicielem Matki Bożej. Dbał, aby każde święto maryjne było obchodzone bardzo uroczyście. Zwracał uwagę na frekwencję parafian podczas nabożeństw różańcowych, majowych, pierwszych sobót miesiąca i rorat. Szerzył także kult Najświętszego Serca Pana Jezusa, świętego Józefa, świętego Franciszka i świętej Anny, która była szczególnie czczona w parafii żabnieńskiej. Umiłował konfesjonał, spowiadał gorliwie w swojej parafii, ale także w parafiach okolicznych, zwłaszcza w Odporyszowie. Dbał także o budzenie nowych powołań kapłańskich i zakonnych. Zaznaczył się jako znakomity katecheta, bardzo często katechizował także z ambony. Był gorliwym kaznodzieją, rozszerzył i ożywił duszpasterstwo stanowe młodzieży męskiej i żeńskiej oraz ojców i matek.
Przez cały czas pobytu w Żabnie walczył z plagą pijaństwa. Zachęcał do trwania w trzeźwości i abstynencji zwłaszcza w Adwencie i Wielkim Poście. Często w czasie nabożeństw eucharystycznych modlono się o trzeźwość.
Wielkim dziełem jego proboszczowania była rozbudowa kościoła parafialnego. Było to konieczne z powodu wielkiej ciasnoty w starej, siedemnastowiecznej świątyni. Dobudował boczne nawy, przedłużył nawę główną, wymienił strop z drewnianego na betonowy. Wybudował również kaplicę cmentarną, dom katechetyczny i organistówkę. Ogromny wysiłek związany z rozbudową kościoła i pokonywaniem wielu przeszkód temu towarzyszących mocno nadwyrężyły jego siły fizyczne.
Ostatnie lata jego życia naznaczone były stygmatem cierpienia. Z powodu choroby serca kilkakrotnie przebywał w szpitalu. Zmarł 29 stycznia 1979 roku w szpitalu Kłodzku, podczas pobytu na rekonwalescencji w sanatorium w Polanicy Zdroju. Jego pogrzeb miał miejsce 1 lutego 1979 roku. Uroczystościom, na które przybyło wielu parafian przewodniczył bp Jerzy Ablewicz. Spoczął wśród swoich parafian w podziemiach kaplicy cmentarnej wybudowanej jego staraniem.
ks. Jarosz i p. Sewerynowa
ks. Kazimierz Jarosz, ks. Marian Jachowicz na tle głównych drzwi kościoła
Ks. prob. Kazimierz Jarosz
ks. Stanisław Gutowski, ks. Kazimierz Jarosz z dziećmi pierwszokomunijnymi
Pogrzeb Ks. proboszcza K. Jarosza 01.02.1978 r.
